Bordeaux 2018 is een millésime dat algemeen beschouwd wordt als goed, zeker beter dan het moeilijke 2017.
Maar hoor bij de wijnbouwers en zij zeggen dat het niet makkelijk was voor hen.
Het jaar begon zeer nat: 600mm regen tussen januari en begin juli. Dan bijzonder droog, behalve twee keer een onweer in september. Wijnboeren die zich niet gewapend hadden tegen al dat nat, niet gesproeid hadden tegen meeldauw (de ergste in decennia), kregen het deksel op de neus en zagen tot 80% van hun oogst verloren gaan aan deze agressieve schimmel.
Vooral de bio boeren leden veel schade. Voorbeelden zijn Palmer, D'Angludet en Pontet Canet.
Maar achteraf gezien had dat natte voorjaar met zijn achterstand in bloei en schimmelproblemen, ook het voordeel dat de
opbrengsten werden gedrukt en er minder druiven aan de stokken hingen. En dat betekende meer concentratie & diepgang.
Qua stijl valt vooral op dat de meeste wijnen al zeer drinkbaar zijn. Een goed evenwicht tussen rijp fruit, rijpe tannines en frisse zuren. Het moment van de pluk bepaalde in feite de stijl van de wijn. Vroeg oogsten leverde wat lichtere wijnen op. Laat plukken wat rondere, zachtere en rijkere. De rode beoordeel ik iets beter dan de witte Bordeaux. En voor de likoreuze wijnen is er door gebrek aan botrytisch niet veel eer te behalen.
Reactie schrijven